Día: 6 de abril de 2023

100 million landmines

When an armed conflict ends, it is not always the end of danger for those who suffer most from the consequences of war. It is always the innocent victims, mainly women and children, who continue to pay a high price for the senseless barbarity of those who used weapons instead of words and sowed with bombs the path that should always belong to dialogue, peace and words.

Today, it is estimated that more than 100 million landmines and other explosives are still buried. This makes it difficult for displaced populations to return and increases the death toll from past armed conflicts. And all this is happening in a context where, unfortunately, peace is not always secure.

Efforts to locate and deactivate mines and explosives, ensuring safe access to medical centres, schools and homes that millions of people were forced to leave because of the war, are still totally inadequate and coordinated programmes are needed to prevent innocent victims from suffering the mistakes and horrors of the past in the present.

Let us not forget that the only possible way to guarantee the future of humanity has been, is and always will be the way of peace.

A path that must be safe.

100 millions de mines

Lorsqu’un conflit armé prend fin, ce n’est pas toujours la fin des dangers pour ceux qui souffrent le plus des conséquences de la guerre. Ce sont toujours les victimes innocentes, principalement des femmes et des enfants, qui continuent de payer le prix fort pour la barbarie insensée de ceux qui ont utilisé les armes au lieu des mots et ont semé avec des bombes le chemin qui devrait toujours appartenir au dialogue, à la paix et aux mots.

Aujourd’hui, on estime que plus de 100 millions de mines terrestres et autres explosifs sont encore enfouis. Cela rend difficile le retour des populations déplacées et alourdit le bilan des conflits armés passés. Tout cela dans un contexte où, malheureusement, la paix n’est pas toujours assurée.

Les efforts pour localiser et désactiver les mines et les explosifs, pour assurer un accès sûr aux centres médicaux, aux écoles et aux maisons que des millions de personnes ont dû quitter à cause de la guerre, sont encore totalement insuffisants et des programmes coordonnés sont nécessaires pour éviter que des victimes innocentes ne souffrent dans le présent pour les erreurs et les horreurs du passé.

N’oublions pas que la seule voie possible pour assurer l’avenir de l’humanité a été, est et sera toujours la voie de la paix.

Un chemin qui doit être sûr.

100 εκατομμύρια νάρκες

Όταν μια ένοπλη σύρραξη τελειώνει, δεν είναι πάντα το τέλος του κινδύνου για εκείνους που υποφέρουν περισσότερο από τις συνέπειες του πολέμου. Είναι πάντα τα αθώα θύματα, κυρίως γυναίκες και παιδιά, που συνεχίζουν να πληρώνουν υψηλό τίμημα για την παράλογη βαρβαρότητα εκείνων που χρησιμοποίησαν όπλα αντί για λόγια και έσπειραν με βόμβες το δρόμο που θα έπρεπε πάντα να ανήκει στο διάλογο, την ειρήνη και τα λόγια.

Σήμερα, υπολογίζεται ότι περισσότερες από 100 εκατομμύρια νάρκες και άλλα εκρηκτικά εξακολουθούν να είναι θαμμένα. Αυτό δυσχεραίνει την επιστροφή των εκτοπισμένων πληθυσμών και αυξάνει τον αριθμό των νεκρών από τις προηγούμενες ένοπλες συγκρούσεις. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα πλαίσιο όπου, δυστυχώς, η ειρήνη δεν είναι πάντα ασφαλής.

Οι προσπάθειες για τον εντοπισμό και την απενεργοποίηση ναρκών και εκρηκτικών, εξασφαλίζοντας την ασφαλή πρόσβαση σε ιατρικά κέντρα, σχολεία και σπίτια που εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν λόγω του πολέμου, είναι ακόμη εντελώς ανεπαρκείς και χρειάζονται συντονισμένα προγράμματα για να μην υποφέρουν αθώα θύματα στο παρόν για τα λάθη και τη φρίκη του παρελθόντος.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο μόνος δυνατός τρόπος για να διασφαλιστεί το μέλλον της ανθρωπότητας ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο δρόμος της ειρήνης.

Ένας δρόμος που πρέπει να είναι ασφαλής.