La Revolución de los Claveles: 50 años después

(Escrito en 🇪🇸🇲🇽 – Escrito em – 🇵🇹🇧🇷 – Written in 🇬🇧🇺🇸)

🇪🇸ESPAÑOL🇲🇽

Hace medio siglo, Portugal se encontraba inmerso en un periodo de dictadura que había dominado el país durante décadas. Sin embargo, el 25 de abril de 1974, todo eso cambió. En un giro sorprendente y pacífico, el pueblo portugués se levantó en lo que se conocería como la Revolución de los Claveles, un acontecimiento que marcó un hito crucial en la historia de Portugal y en la lucha por la democracia en el mundo.

Para comprender completamente el significado y la importancia de la Revolución de los Claveles, es crucial entender el contexto en el que se desarrolló. Portugal estaba bajo el dominio de un régimen autoritario liderado por el dictador António de Oliveira Salazar y, posteriormente, por Marcelo Caetano. Este régimen, conocido como el Estado Novo, se caracterizaba por la represión política, la censura y la falta de libertades civiles.

El descontento con el régimen autoritario estaba en aumento, especialmente entre los jóvenes, los trabajadores y los militares. La guerra colonial en África también exacerbó las tensiones internas y agotó los recursos del país. Fue en este ambiente de descontento que un grupo de oficiales del ejército portugués, inspirados por ideales democráticos y cansados del régimen opresivo, planearon un golpe de Estado.

En la madrugada del 25 de abril de 1974, las tropas rebeldes, conocidas como el Movimiento de las Fuerzas Armadas (MFA), lanzaron su operación. En un movimiento sorpresivo y en gran parte pacífico, tomaron el control de puntos estratégicos en Lisboa y otras ciudades importantes. La radio emitió la canción «Grândola, Vila Morena», una señal preestablecida para indicar que el golpe estaba en marcha. La gente salió a las calles, llevando claveles rojos como símbolo de apoyo a los soldados y de resistencia pacífica.

El golpe de Estado fue un éxito. Caetano fue arrestado y el régimen de décadas llegó a su fin. La Revolución de los Claveles no solo puso fin a la dictadura, sino que también abrió paso a un período de transición hacia la democracia. Se estableció un gobierno provisional y se programaron elecciones democráticas.

Cincuenta años después, el legado de la Revolución de los Claveles perdura en Portugal y en todo el mundo. La revolución inspiró movimientos democráticos en otros países bajo regímenes autoritarios y se convirtió en un símbolo de resistencia pacífica y esperanza. En Portugal, el 25 de abril se celebra como un feriado nacional, conocido como el Día de la Libertad.

La Revolución de los Claveles fue un momento transformador en la historia de Portugal y un recordatorio del poder del pueblo para provocar el cambio. A medio siglo de distancia, su legado continúa inspirando a las generaciones venideras a luchar por la libertad, la justicia y la democracia en todo el mundo.

Que los claveles rojos sigan floreciendo como símbolo de esperanza y resistencia pacífica.

O povo é quem mais ordena!

🇵🇹PORTUGUÊS🇧🇷

A Revolução dos Cravos: 50 anos depois

Há meio século, Portugal estava mergulhado num período de ditadura que dominou o país durante décadas. No entanto, a 25 de abril de 1974, tudo isso mudou. Numa reviravolta surpreendente e pacífica, o povo português ergueu-se naquela que viria a ser conhecida como a Revolução dos Cravos, um acontecimento que constituiu um marco crucial na história de Portugal e na luta pela democracia em todo o mundo.

Para compreender plenamente o significado e a importância da Revolução dos Cravos, é fundamental entender o contexto em que ocorreu. Portugal estava sob o domínio de um regime autoritário liderado pelo ditador António de Oliveira Salazar e, mais tarde, por Marcelo Caetano. Este regime, conhecido como Estado Novo, caracterizava-se pela repressão política, pela censura e pela ausência de liberdades cívicas.

O descontentamento com o regime autoritário estava a aumentar, sobretudo entre os jovens, os trabalhadores e os militares. A guerra colonial em África também agravou as tensões internas e esgotou os recursos do país. Foi neste ambiente de descontentamento que um grupo de oficiais do exército português, inspirado por ideais democráticos e cansado do regime opressivo, planeou um golpe de Estado.

Na madrugada de 25 de abril de 1974, as tropas rebeldes, conhecidas como Movimento das Forças Armadas (MFA), lançaram a sua operação. Num movimento surpreendente e em grande parte pacífico, tomaram o controlo de pontos estratégicos de Lisboa e de outras grandes cidades. A rádio emitiu a canção «Grândola, Vila Morena», um sinal pré-estabelecido de que o golpe estava em marcha. As pessoas saíram à rua, transportando cravos vermelhos como símbolo de apoio aos soldados e de resistência pacífica.

O golpe foi um sucesso. Caetano foi preso e o regime de décadas chegou ao fim. A Revolução dos Cravos não só pôs fim à ditadura, como deu início a um período de transição para a democracia. Foi instituído um governo provisório e marcadas eleições democráticas.

Cinquenta anos depois, o legado da Revolução dos Cravos continua vivo em Portugal e em todo o mundo. A revolução inspirou movimentos democráticos noutros países sob regimes autoritários e tornou-se um símbolo de resistência pacífica e de esperança. Em Portugal, o 25 de abril é celebrado como feriado, conhecido como Dia da Liberdade.

A Revolução dos Cravos foi um momento transformador na história de Portugal e um lembrete do poder do povo para provocar mudanças. Meio século depois, o seu legado continua a inspirar as gerações vindouras a lutar pela liberdade, justiça e democracia em todo o mundo.

Que os cravos vermelhos continuem a florescer como símbolo de esperança e resistência pacífica.

O povo é quem mais ordena!

🇬🇧ENGLISH🇺🇸

The Carnation Revolution: 50 years later

Half a century ago, Portugal was immersed in a period of dictatorship that had dominated the country for decades. On 25 April 1974, however, all that changed. In a surprising and peaceful turn, the Portuguese people rose up in what would become known as the Carnation Revolution, an event that marked a crucial milestone in Portugal’s history and in the struggle for democracy around the world.

To fully understand the significance and importance of the Carnation Revolution, it is crucial to understand the context in which it took place. Portugal was under the rule of an authoritarian regime led by the dictator António de Oliveira Salazar and later by Marcelo Caetano. This regime, known as the Estado Novo, was characterised by political repression, censorship and a lack of civil liberties.

Dissatisfaction with the authoritarian regime was on the rise, especially among young people, workers and the military. The colonial war in Africa also exacerbated internal tensions and drained the country’s resources. It was in this atmosphere of discontent that a group of Portuguese army officers, inspired by democratic ideals and tired of the oppressive regime, planned a coup d’état.

In the early hours of 25 April 1974, rebel troops, known as the Armed Forces Movement (MFA), launched their operation. In a surprise and largely peaceful movement, they took control of strategic points in Lisbon and other major cities. The radio broadcast the song «Grândola, Vila Morena», a pre-established signal that the coup was underway. People took to the streets, carrying red carnations as a symbol of support for the soldiers and peaceful resistance.

The coup was a success. Caetano was arrested and the decades-long regime came to an end. The Carnation Revolution not only ended the dictatorship, but also ushered in a period of transition to democracy. A provisional government was established and democratic elections were scheduled.

Fifty years later, the legacy of the Carnation Revolution lives on in Portugal and around the world. The revolution inspired democratic movements in other countries under authoritarian regimes and became a symbol of peaceful resistance and hope. In Portugal, 25 April is celebrated as a bank holiday, known as Freedom Day.

The Carnation Revolution was a transformative moment in Portuguese history and a reminder of the power of the people to bring about change. Half a century later, its legacy continues to inspire generations to come to fight for freedom, justice and democracy around the world.

May the red carnations continue to bloom as a symbol of hope and peaceful resistance.

O povo é quem mais ordena!

Hag Sameach!

🇪🇸ESPAÑOL🇲🇽

El Pesaj, también conocido como la Fiesta de la Libertad o la Pascua Judía, es una de las festividades más importantes en el calendario judío. Este evento conmemora la liberación del pueblo judío de la esclavitud en Egipto, un episodio narrado en el libro del Éxodo de la Biblia. Más que una simple celebración, el Pesaj es un momento para reflexionar sobre la libertad, la resistencia y la esperanza.

La festividad del Pesaj se extiende por ocho días, durante los cuales se llevan a cabo rituales y tradiciones profundamente arraigadas. Uno de los elementos más distintivos del Pesaj es el Seder, una cena ritual que se celebra en las dos primeras noches. Durante el Seder, se recita la Hagadá, un relato que narra la historia del éxodo de Egipto y los milagros que llevaron a la liberación del pueblo judío. A través de canciones, oraciones y el consumo de alimentos simbólicos, los participantes se sumergen en la historia y reviven el viaje de sus antepasados hacia la libertad.

Uno de los alimentos más emblemáticos del Seder es el matzá, un pan plano y sin levadura que simboliza la prisa con la que los judíos salieron de Egipto, sin tiempo para que el pan leudara. Además del matzá, se consumen otros alimentos simbólicos, como el maror (hierbas amargas) y el jaroset (una mezcla dulce de frutas y nueces), que representan la amargura de la esclavitud y la dulzura de la libertad.

Pero el Pesaj no es solo una celebración del pasado, sino también un recordatorio de los desafíos actuales que enfrenta la humanidad. En un mundo donde la opresión y la injusticia aún persisten, el Pesaj nos insta a luchar por la libertad y la dignidad de todos los seres humanos. Nos recuerda que la liberación no es un evento único en la historia, sino un proceso continuo que requiere valentía, perseverancia y solidaridad.

Además de las tradiciones culinarias y rituales, el Pesaj también es un momento para reflexionar sobre el significado más profundo de la libertad. ¿Qué significa ser verdaderamente libre? ¿Cómo podemos trabajar juntos para construir un mundo más justo y equitativo para todos? Estas son preguntas que el Pesaj nos desafía a abordar, no solo durante la festividad, sino también en nuestra vida diaria.

Durante el Pesaj, también se lleva a cabo el mandamiento de limpiar la casa de todo rastro de levadura, conocido como el «bedikat chametz». Esta práctica simboliza la eliminación de la arrogancia y la impureza de nuestras vidas, preparándonos espiritualmente para la experiencia de la libertad.

En última instancia, el Pesaj es una celebración de la fe y la esperanza en un futuro mejor. A través de la historia del éxodo, aprendemos que incluso en los momentos más oscuros, la luz de la libertad aún puede brillar. 

Que en este Pesaj podamos encontrar inspiración en la historia de nuestros antepasados ​​y renovar nuestro compromiso con la lucha por la justicia y la libertad para todos los pueblos del mundo. 

En estos tiempos de tribulación que difumine el verdadero significado de esta celebración

La esperanza en un futuro mejor y más justo.

¡Jag Sameaj! 

¡Feliz Pesaj!

🇬🇧ENGLISH🇺🇸

HAG SAMEACH!

Pesach, also known as the Feast of Freedom or Passover, is one of the most important holidays in the Jewish calendar. This event commemorates the liberation of the Jewish people from slavery in Egypt, an episode recounted in the book of Exodus in the Bible. More than just a celebration, Pesach is a time to reflect on freedom, resilience and hope.

The Pesach holiday spans eight days, during which deeply rooted rituals and traditions are carried out. One of the most distinctive elements of Passover is the Seder, a ritual dinner held on the first two nights. During the Seder, the Haggadah, a story that tells the story of the exodus from Egypt and the miracles that led to the liberation of the Jewish people, is recited. Through songs, prayers and the consumption of symbolic foods, participants immerse themselves in history and relive their ancestors’ journey to freedom.

One of the most iconic foods at the Seder is matzah, a flat, unleavened bread that symbolises the haste with which the Jews left Egypt, with no time for the bread to leaven. In addition to matzah, other symbolic foods are consumed, such as maror (bitter herbs) and jaroset (a sweet mixture of fruits and nuts), representing the bitterness of slavery and the sweetness of freedom.

But Pesach is not only a celebration of the past, but also a reminder of the current challenges facing humanity. In a world where oppression and injustice still persist, Passover urges us to fight for the freedom and dignity of all human beings. It reminds us that liberation is not a single event in history, but an ongoing process that requires courage, perseverance and solidarity.

In addition to culinary and ritual traditions, Pesach is also a time to reflect on the deeper meaning of freedom. What does it mean to be truly free? How can we work together to build a more just and equitable world for all? These are questions that Passover challenges us to address, not only during the holiday, but also in our daily lives.

During Pesach, the commandment to cleanse the house of all traces of leaven, known as bedikat chametz, is also performed. This practice symbolises the removal of arrogance and impurity from our lives, preparing us spiritually for the experience of freedom.

Ultimately, Pesach is a celebration of faith and hope for a better future. Through the story of the exodus, we learn that even in the darkest of times, the light of freedom can still shine. 

On this Pesach may we find inspiration in the story of our ancestors and renew our commitment to the struggle for justice and freedom for all the peoples of the world. 

In these times of tribulation that blur the true meaning of this celebration

Hope for a better and more just future.

Hag Sameach! 

Happy Pesach!

🇮🇱עִבְרִית🇮🇱

!חג שמח

פסח, הידוע גם בשם חג החרות או חג הפסח, הוא אחד מחגי החשובים ביותר בלוח השנה היהודי. האירוע הזה מציין את חירותם של עם ישראל מעבדות במצרים, אירוע המתואר בספר שמות בתנ»ך. פסח אינו רק חג, אלא זמן להתבונן על חירות, עמידות ותקווה.

חג הפסח משך שמונה ימים, במהלכם נבצעות טקסים ומסורות עמוקות. אחד האלמנטים המאתגרים ביותר של פסח הוא הסדר, סעודת רגל הנערכת בשתי הלילות הראשונים. במהלך הסדר, נקרא ההגדה, סיפור המספר על יציאת ישראל ממצרים והנסים שהובילו לחירותם של עם ישראל. דרך שירים, תפילות וצריכת מזונות סמליים, המשתתפים מתבוננים בהיסטוריה ומחווים מחדש את המסע של יציאת אבותיהם לחירות

אחד המזונות הסמליים ביותר בסדר הוא מצה, לחם שטוח וחמץ שמסמל את המהירות שבה יצאו היהודים ממצרים, בלי זמן להחמיץ. בנוסף למצה, נצרכים גם מזונות סמליים נוספים, כמו מרור (עשבים מרירים) וחרוסת (תערובת מתוקה של פירות ואגוזים), המייצגים את מרירות העבדות ומתיקות החירות

אך פסח אינו רק חג של העבר, אלא גם תזכורת לאתגרים הנוכחיים של האנושות. בעולם בו עבירה ועוול עדיין קיימים, פסח מעורר בנו רצון להילחם על חירות וכבוד האדם. זה מזכיר לנו כי החירות אינה אירוע יחיד בהיסטוריה, אלא תהליך רציף הדורש אומץ, נטיה ואחדות.

בנוסף למסורות קולינריות ורטואליות, פסח הוא גם זמן להתבונן על משמעות החירות. מה משמעותו האמיתית של להיות חופשי באמת? כיצד נוכל לעבוד יחדיו לבניית עולם צודק ושוויוני לכל? אלה שאלות שפסח מאתגר אותנו לטפל בהן, לא רק במהלך החג, אלא גם בחיי היומיום שלנו.

במהלך פסח, נצוויה המצוה לנקות את הבית מכל שאריות החמץ, הידועה בשם בדיקת חמץ. המסורת הזו מסמלת הסרת הגאווה והטומאה מחיינו, מכינה אותנו ברוחניות לחוויית החירות.

לבסוף, פסח הוא חג של אמונה ותקווה לעתיד טוב יותר. דרך סיפור יציאת אבותינו מ

מצרים, אנו למדים כי גם בתקופות הכי אפלות, אור החירות יכול לזרוח.

בפסח הזה, נמצא השראה בסיפור אבותינו ונחדש את המחויבות שלנו למאבק לצדק וחירות לכל עמי העולם.

בזמנים אלו של צרות שמטשטשות את המשמעות האמיתית של החג,

.תקווה לעתיד טוב יותר וצודק יותר

!חג שמח

Nuestro Único Hogar

(Escrito en 🇪🇸🇲🇽– Written in 🇬🇧🇺🇸– Scritto in 🇮🇹🇸🇲– Rédigé en 🇫🇷🇨🇩– Escrito em 🇵🇹🇧🇷)

🇪🇸ESPAÑOL🇲🇽

(Día Internacional de la Madre Tierra)

Nos encontramos en un momento crítico en la historia de nuestro planeta. Contemplamos de forma impasible cómo la Madre Naturaleza nos da señales de que algo no va bien, de que algo está cambiando y que, a menos que lo evitemos, va a seguir empeorando. Los bosques arden, los océanos se ahogan en plástico y cientos de miles de criaturas, esenciales para nuestra propia supervivencia y para la de todo el planeta, enfrentan la extinción. Hoy es el día en que debemos alzar nuestras voces para exigir que se defienda nuestro único hogar común. No tenemos otro. Quedarnos de manos cruzadas no es una opción, sino un inconsciente suicidio colectivo. 

Cada gesto, por más pequeño que parezca, es un acto de resistencia contra la devastación que se aproxima de no hacer nada al respecto. Podemos hacer muchas cosas, desde plantar un árbol hasta limpiar una playa. Cada  pequeña acción es una muestra de amor hacia nuestro planeta y una victoria en favor de protección del medio ambiente. Ahora, más que nunca, es necesario que nos reconozcamos como  defensores de la Naturaleza, como protectores de la vida en cualquiera de sus formas.

Cada lágrima vertida por cada árbol abrasado por las llamas, debe convertirse una semilla de esperanza. Que la tristeza ante cada especie en peligro de extinción se transforme en una férrea determinación para protegerlas y que nuestro amor por el único planeta al que podemos llamar hogar nos impulse a protegerlo garantizando su supervivencia y la nuestra. A FIN DE CUENTAS, LA TIERRA NO NOS NECESITA, PERO NOSOTROS SÍ LA NECESITAMOS A ELLA.  

Líderes de todo el mundo han de escuchar nuestras voces y actuar en consecuencia. No necesitamos promesas vacías ni discursos sin contenido real; queremos acciones concretas, reales, eficaces y decisivas. Toda política ambiental debe a la Tierra y a sus habitantes en primer lugar, de lo contrario nuestro futuro estará sentenciado. 

Somos una parte indivisible y frágil de la red con conforma la vida en el planeta. Cada árbol arrancado, cada río contaminado, cada ecosistema destruido nos afecta directamente, aunque no queramos darnos cuenta. Pero también cada árbol plantado, cada semilla que germine y cada especie que sea salvada de la extinción, nos fortalece y nos protege como una verdadera familia global.

Tomémonos de nuestras manos y defendamos nuestro único hogar. 

Hay esperanza, pero el momento es ahora. 

Porque, si queremos, somos imparables.

Hagámoslo, cambiémoslo.

Por Ella. 

🇬🇧ENGLISH🇺🇸
OUR ONLY HOME

(International Mother Earth Day)

We are at a critical moment in the history of our planet. We watch impassively as Mother Nature gives us signals that something is not right, that something is changing and that, unless we stop it, it will get worse. Forests are burning, oceans are drowning in plastic and hundreds of thousands of creatures, essential to our own survival and that of the entire planet, face extinction. Today is the day we must raise our voices to demand that our only common home be defended. We have no other. Standing idly by is not an option, but unconscious collective suicide. 

Every gesture, however small it may seem, is an act of resistance against the coming devastation if we do nothing about it. We can do many things, from planting a tree to cleaning up a beach. Every small action is a show of love for our planet and a victory for environmental protection. Now, more than ever, we need to recognise ourselves as defenders of Nature, as protectors of life in all its forms.

Every tear shed by every tree scorched by flames must become a seed of hope. May our sadness for each endangered species be transformed into a steely determination to protect them, and may our love for the only planet we can call home drive us to protect it, ensuring its survival and our own. AT THE END OF THE DAY, THE EARTH DOES NOT NEED US, BUT WE NEED IT.  

Leaders around the world must listen to our voices and act accordingly. We do not need empty promises and empty speeches; we want concrete, real, effective and decisive action. Any environmental policy owes the Earth and its people first, otherwise our future is doomed. 

We are an indivisible and fragile part of the web of life on the planet. Every tree uprooted, every river polluted, every ecosystem destroyed affects us directly, even if we don’t want to realise it. But also every tree planted, every seed that sprouts and every species that is saved from extinction, strengthens and protects us as a true global family.

Let us hold hands and defend our only home. 

There is hope, but the time is now. 

Because, if we want to, we are unstoppable.

Let’s do it, let’s change it.

For Her. 

🇮🇹ITALIANO🇸🇲
LA NOSTRA UNICA CASA

(Giornata internazionale della Madre Terra)

Siamo in un momento critico nella storia del nostro pianeta. Assistiamo impassibili ai segnali di Madre Natura che ci dicono che qualcosa non va, che qualcosa sta cambiando e che, se non lo fermiamo, le cose peggioreranno. Le foreste bruciano, gli oceani affogano nella plastica e centinaia di migliaia di creature, essenziali per la nostra sopravvivenza e per quella dell’intero pianeta, rischiano l’estinzione. Oggi è il giorno in cui dobbiamo alzare la voce per chiedere che venga difesa la nostra unica casa comune. Non ne abbiamo altre. Rimanere inerti non è un’opzione, ma un inconsapevole suicidio collettivo. 

Ogni gesto, per quanto piccolo possa sembrare, è un atto di resistenza contro la devastazione in arrivo se non facciamo nulla. Possiamo fare molte cose, dal piantare un albero al ripulire una spiaggia. Ogni piccola azione è una dimostrazione d’amore per il nostro pianeta e una vittoria per la protezione dell’ambiente. Ora più che mai dobbiamo riconoscerci come difensori della natura, come protettori della vita in tutte le sue forme.

Ogni lacrima versata da ogni albero bruciato dalle fiamme deve diventare un seme di speranza. Che la nostra tristezza per ogni specie in pericolo si trasformi in una ferma determinazione a proteggerla, e che il nostro amore per l’unico pianeta che possiamo chiamare casa ci spinga a proteggerlo, assicurando la sua sopravvivenza e la nostra. IN FIN DEI CONTI, LA TERRA NON HA BISOGNO DI NOI, MA NOI DI LEI.  

I leader di tutto il mondo devono ascoltare le nostre voci e agire di conseguenza. Non abbiamo bisogno di promesse e discorsi vuoti; vogliamo azioni concrete, reali, efficaci e decisive. Qualsiasi politica ambientale deve innanzitutto rispettare la Terra e i suoi abitanti, altrimenti il nostro futuro è condannato. 

Siamo una parte indivisibile e fragile della rete della vita sul pianeta. Ogni albero sradicato, ogni fiume inquinato, ogni ecosistema distrutto ci riguarda direttamente, anche se non vogliamo rendercene conto. Ma anche ogni albero piantato, ogni seme che germoglia e ogni specie che viene salvata dall’estinzione, ci rafforza e ci protegge come una vera famiglia globale.

Teniamoci per mano e difendiamo la nostra unica casa. 

C’è speranza, ma il momento è adesso. 

Perché, se lo vogliamo, siamo inarrestabili.

Facciamolo, cambiamo le cose.

Per Lei. 

🇫🇷FRANÇAIS🇨🇩

NOTRE SEULE MAISON

(Journée internationale de la Terre nourricière)

Nous sommes à un moment critique de l’histoire de notre planète. Nous regardons impassiblement Mère Nature nous signaler que quelque chose ne va pas, que quelque chose est en train de changer et que, si nous ne l’arrêtons pas, la situation va empirer. Les forêts brûlent, les océans se noient dans le plastique et des centaines de milliers de créatures, essentielles à notre survie et à celle de la planète entière, sont menacées d’extinction. C’est aujourd’hui que nous devons élever la voix pour exiger que notre seule maison commune soit défendue. Nous n’en avons pas d’autre. Rester les bras croisés n’est pas une option, mais un suicide collectif inconscient. 

Chaque geste, aussi petit soit-il, est un acte de résistance contre la dévastation à venir si nous ne faisons rien. Nous pouvons faire beaucoup de choses, de la plantation d’un arbre au nettoyage d’une plage. Chaque petit geste est une preuve d’amour pour notre planète et une victoire pour la protection de l’environnement. Aujourd’hui, plus que jamais, nous devons nous reconnaître comme des défenseurs de la nature, comme des protecteurs de la vie sous toutes ses formes.

Chaque larme versée par chaque arbre brûlé par les flammes doit devenir une graine d’espoir. Que notre tristesse pour chaque espèce menacée se transforme en une détermination sans faille à les protéger, et que notre amour pour la seule planète que nous puissions appeler notre foyer nous pousse à la protéger, à assurer sa survie et la nôtre. EN FIN DE COMPTE, LA TERRE N’A PAS BESOIN DE NOUS, MAIS NOUS AVONS BESOIN D’ELLE.  

Les dirigeants du monde entier doivent écouter nos voix et agir en conséquence. Nous n’avons pas besoin de promesses et de discours creux ; nous voulons des actions concrètes, réelles, efficaces et décisives. Toute politique environnementale se doit d’accorder la priorité à la Terre et à ses habitants, faute de quoi notre avenir est voué à l’échec. 

Nous sommes une partie indivisible et fragile de la toile de la vie sur la planète. Chaque arbre déraciné, chaque rivière polluée, chaque écosystème détruit nous affecte directement, même si nous ne voulons pas nous en rendre compte. Mais chaque arbre planté, chaque graine qui germe et chaque espèce qui est sauvée de l’extinction nous renforce et nous protège en tant que véritable famille mondiale.

Tenons-nous la main et défendons notre seule maison. 

Il y a de l’espoir, mais c’est maintenant qu’il faut agir. 

Car, si nous le voulons, rien ne peut nous arrêter.

Faisons-le, changeons les choses.

Pour Elle. 

🇵🇹PORTUGUÊS🇧🇷
A NOSSA ÚNICA CASA

(Dia Internacional da Mãe Terra)

Encontramo-nos num momento crítico da história do nosso planeta. Assistimos impassíveis aos sinais que a Mãe Natureza nos dá de que algo está errado, de que algo está a mudar e de que, a menos que o detenhamos, as coisas vão piorar. As florestas estão a arder, os oceanos estão a afogar-se em plástico e centenas de milhares de criaturas, essenciais à nossa própria sobrevivência e à de todo o planeta, enfrentam a extinção. Hoje é o dia em que devemos erguer as nossas vozes para exigir que a nossa única casa comum seja defendida. Não temos outra. Ficar de braços cruzados não é uma opção, mas sim um suicídio coletivo inconsciente. 

Cada gesto, por mais pequeno que possa parecer, é um ato de resistência contra a devastação que se aproxima, se não fizermos nada. Podemos fazer muitas coisas, desde plantar uma árvore até limpar uma praia. Cada pequena ação é uma demonstração de amor pelo nosso planeta e uma vitória para a proteção ambiental. Agora, mais do que nunca, temos de nos reconhecer como defensores da Natureza, como protectores da vida em todas as suas formas.

Cada lágrima derramada por cada árvore queimada pelas chamas deve tornar-se uma semente de esperança. Que a nossa tristeza por cada espécie ameaçada se transforme numa determinação firme de a proteger, e que o nosso amor pelo único planeta a que podemos chamar casa nos leve a protegê-lo, garantindo a sua sobrevivência e a nossa. NO FIM DE CONTAS, A TERRA NÃO PRECISA DE NÓS, MAS NÓS PRECISAMOS DELA.  

Os líderes de todo o mundo devem ouvir as nossas vozes e agir em conformidade. Não precisamos de promessas e discursos vazios; queremos acções concretas, reais, eficazes e decisivas. Qualquer política ambiental deve ter a Terra e os seus habitantes em primeiro lugar, caso contrário o nosso futuro está condenado. 

Somos uma parte indivisível e frágil da teia da vida no planeta. Cada árvore arrancada, cada rio poluído, cada ecossistema destruído afecta-nos diretamente, mesmo que não nos queiramos dar conta disso. Mas também cada árvore plantada, cada semente que brota e cada espécie que é salva da extinção, fortalece-nos e protege-nos como uma verdadeira família global.

Vamos dar as mãos e defender a nossa única casa. 

Há esperança, mas o momento é agora. 

Porque, se quisermos, somos imparáveis.

Façamo-lo, mudemo-lo.

Por Ela.